سب و لعن از منظر شیعه امامیه و وهابیت

یکی از دستاویزهای باطل وهابیت که روی آن تکیه بیشتری کرده، سب و لعن صحابه است که به شیعۀ امامیه نسبت می‌دهند. لذا باید ببینیم پایه‌گذار این دشنام کیست، تا گر یبان او را بگیریم؛ نه شیعه را که هرگز صحابه‌ای را سب نکرده و در واقع، دوستدار همه کسانی است که پیامبر صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم را درک کرده‌اند، جز آنان که از راه حق منحرف شده باشند. البته شیعیان از کسانی که از پیامبر پیروی نکرده و از راه و مسیر او منحرف شده‌اند، تبری می‌جویند.

مؤلف در طول سفر به کشورهای اسلامی از جمله عربستان سعودی مباحثاتی در رد شبهۀ سب و لعن با مبلغان و معلمان وهابی در مدینه منوره و مکه مکرمه داشته و همین انگیزۀ شریفی بود که خداوند به دل او انداخت تا بتواند این کتاب را تالیف نماید.

این کتاب دارای چهار فصل است. مؤلف در فصل اول به بیان مسئله و پیشینۀ پژوهش و توضیح مفاهیمی از جمله وهابیت، سلفی‌گری، صحابه، سب و لعن پرداخته‌است.
در فصل دوم، تاریخچۀ امامیه و وهابیت را به طور مشروح بیان کرده‌است.
در فصل سوم، موضوع سب و لعن در اسلام با تکیه بر آیات قرآن و روایات سنت رسول اکرم و اهل بیت علیهم‌السلام و همچنین در سیرۀ صحابه و بزرگان اهل سنت و شیعه بررسی شده‌است.
و در فصل چهارم نیز شبهات وهابیت دربارۀ سب و لعن صحابه و پاسخ این شبهات از دیدگاه شیعه امامیه آورده شده‌است.

در تاریخ اسلام سب و لعن از زمان معاویه آغاز شد و در طول حکومت امویان ائمۀ جمعه به سب و لعن حضرت امیرالمومنین علی بن ابی طالب می‌پرداختند و در واقع آغازگر سب و لعن معاویة ابن ابی سفیان بوده‌است.