داستان های ما

داستان‌ها همیشه چراغ راه بوده‌اند علی الخصوص داستانهایی که تاریخ را در حرکت سریع زمان مقابل چشم ما قرار می‌دهند. اگرچه داستان‌هایی که چراغ راه‌اند گاهی چراغی کم سو هستند و گاهی پر سو. یکی از کتابهایی که حقیقتا تاریخ را در قالب داستان به سبک روایت بازگو می‌کند کتاب «داستان های ما» به تالیف علی دوانی است.
علی دوانی به جهت آنکه تاریخ شناس و مجتهد زبده‌ای‌ست بدون شک در انتخاب مطالب و روایات تاریخی وسواس و دقت نظر عمیقی داشته است. نویسنده در این کتاب بیش از صد روایت تاریخی را با قلمی ملیح و روان به شکل مینیمال درآورده است. داستانهایی که ریشه در وقایع حتمی و رویدادهای واقعی تاریخی دارد.
داستانهای این کتاب از منابعی چون؛ مثنوی معنوی اثر مولانا جلال الدین محمد بلخی مولانا، لطائف الطوائف فخرالدین علی صفی، کشکول شیخ بهایی و زهر الربیع سیدنعمت الله جزایری است. اگرچه نویسنده معتقد است دو کتاب پایانی از ارزش و اعتباری بیشتری برخوردار هستند.
اولین داستان در کتاب با عنوان «در دیر راهب» داستان راهبی است به نام جرجیس مشهور به بحیرا روایتی است از سی و دو سال قبل از بعثت. محمد در هشت سالگی در سفری همراه عمویش ابوطالب به شهر بصری از شهرهای قدیمی روم در نواحی شام می رسند که بحیرای یهودی با محمد هشت ساله همسفره می‌شود و گفتگویی بینشان در می‌گیرد که بحیرای یهودی را انگشت به دهان می گذارد