ائتلاف صبر و سکوت

لحن و لهجه‌ی محمّد صمیمی در شعر، ساده‌ترین لحن و لهجه است و آنچه که به این سادگی برتری می‌دهد، صمیمیّت جان و باورمندی آن است. در کنار دردی که در جان واژه‌ها موج می‌زند. همین نمونه‌هاست که باعث می‌شود مخاطب از سر بسیاری از موارد که در شعر دیروز، رسم نیست درگذرد.

مواردی که در شعر امروز مطرح است، اغلب از قاعده‌های زبانی و ادبیات خارج است و باعث می‌شود تا شعر از زیبایی و تأثیرگذاری خود کاسته شود. اما در شعر صمیمی، این موارد به چشم نمی‌آید، زیرا صمیمیت و باورمندی شاعر، مخاطب را از توجه به آنها باز می‌دارد.

با وجود این حضور البتّه، آثار هرگز از غربالگری نهایی بی نیاز نیستند. طبعی که توانسته و خواسته آن همه شعر صحیح و صریح دم دست داشته باشد به نقل حتما از نقد خویش نیز مایه ور خواهد بود که نخستین نقّاد، ناقل شعر هم خود اوست.

نویسنده در ادامه نقد خود، به این نکته اشاره می‌کند که آثار هنری، حتی اگر از نظر فنی بی‌نقص باشند، باز هم نیاز به نقد دارند. زیرا نقد، باعث می‌شود تا هنرمند بتواند نقاط قوت و ضعف آثار خود را شناسایی کرده و در آثار بعدی خود، آنها را بهبود بخشد.

در شعر صمیمی، لحن و لهجه‌ی ساده و صمیمی، یکی از نقاط قوت آن است. اما این امر باعث نمی‌شود تا نقد از اهمیت خود بی‌افتد. بلکه نقد، می‌تواند به شاعر کمک کند تا در آثار بعدی خود، از این نقاط قوت خود به شکلی بهتر استفاده کند.

ترکیب بندهای کتاب  ائتلاف صبر و سکوت، این قابلیّت را داراست تا با توجّه به همان غربال نهایی به سر زبان‌ها بیفتد از سر سادگی و سلیسی و روانی. در بسیاری از این ترکیب‌ها طبع شاعر هیچ اصراری بر رعایت موسیقی معنوی و داخلی شعر ندارد و همه‌ی ماموریت را به موسیقی بیرونی و کناری شعر واگذار می‌کند که در این واگذاری نیز هم هیچ بی‌توفیق نیست.

در پایان نقد، نویسنده به ترکیب‌بندهای کتاب اشاره می‌کند. این ترکیب‌بندها به دلیل سادگی، سلیسی و روانی، قابلیت این را دارند که به سر زبان‌ها بیفتند. در این ترکیب‌بندها، شاعر کمتر به موسیقی معنوی و داخلی شعر توجه کرده است و بیشتر به موسیقی بیرونی و کناری شعر پرداخته است. اما این امر، باعث نشده است که ترکیب‌بندها بی‌روح و بی‌روح باشند.